VENUS NO ESPELLO, de Velázquez.

 

Venus mirábase ao espello, Venus era a amante do marqués de Eliche, un Italiano con bastante poder no goberno daquela época.

De todas as amantes que tiña, Venus era a súa favorita. Isto fixollo saber a Velázquez, un pintor sevillano íntimo amigo do marqués. O que o marqués quería era un retrato desta muller mirándose o espello, mentres este era suxeitado por un anxo, tal e como lle dixo a amante que o vira.

O marqués pediulle a Velázquez que difuminara un pouco a imaxe do espello para que a súa muller non se dera conta de que a estaba engañando con outra. O cadro fíxose, e colgouse na sala principal do palacete do marqués. Pero Venus cansouse der a amante; quería máis, e un día fixollo saber ao marqués. Ela deulle un ultimátum “ou deixas á túa muller ou marcho”. O marqués ante tal esixencia, díxolle que ela non era quen para decirlle nada ó gran marqués de Eliche, e propinoulle tal paliza que morreu desangrada.

Antón Ceán Romero e José Rodríguez González